ολόφθαλμος

-η, -ο (Α ὁλόφθαλμος, -ον)

ο γεμάτος μάτια

νεοελλ.

ζωολ. (για έντομα) αυτός τού οποίου το κάθε μάτι είναι ενιαίο, δηλ. δεν είναι ούτε διαιρεμένο ούτε με βαθιές εντομές.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὁλ(ο)-* + ὀφθαλμός (πρβλ. μον-όφθαλμος)].